[Wyjazd do Ameryki]
W tym miejscu kończymy wycieczkę. Tu także zakończył się siedlecki etap życia Anny. Stąd bowiem po nerwowych dniach oczekiwania wyruszyła z rodziną w poszukiwaniu bezpiecznej przystani. Jak się jednak rychło okazało – nadzieje te były płonne. Pińsk, do którego się udały, był ogarnięty brutalnymi działaniami wojennymi. Dopiero upragniona podróż do Ameryki mogłaby dać ukojenie.
„– Nie zostanę w Siedlcach – mówię do Itki. – Nie stracę tu najlepszych lat swojego życia. Muszę wyruszyć w szeroki świat, gdzie będę mogła się uczyć i doświadczyć życia. Czy to zbyt wiele, kiedy marzę, że pewnego dnia będzie ze mnie pożytek dla świata? Czemu nie? Energia i odwaga mogą zdziałać cuda. Wciąż zadaję sobie to pytanie: Czy masz dość siły i odwagi, aby iść śmiało przez życie? Czy nie jesteś za słaba? Czy nie polegniesz w walce? i odpowiadam sobie: To nieważne i tak muszę próbować.
Kiedy tak mówię, rozpala się we mnie nadzieja. Moja wyobraźnia się rozpędza. Widzę siebie w Stanach Zjednoczonych (...)”
W Nowym Jorku 16-letnia Anna pilnie uczyła się angielskiego i pracowała zakładach kapeluszniczych. Część zarobionych pieniędzy odsyłała pozostałej w Polsce rodzinie.
Dawał o sobie także znać klimat dawnych siedleckich dysput intelektualnych. Początkowe rozmowy o literaturze, przekuły się w pracę twórczą. W USA Anna Kahan wydała cztery tomy poetyckie i jedną powieść. Zatem wprawki poczynione w dzienniku miały niebagatelne znaczenie. Sam dziennik zaś autorka musiała zostawić w Polsce. Prawo zakazywało wywożenia dokumentów. Trafił do niej kilka lat później przywieziony przez innych członków rodziny.
Blisko 100 lat od pierwszego poczynionego w nim zapisu siedleckie stowarzyszenie tutajteraz podjęło inicjatywę udostępnienia go szerokiej rzeszy czytelników. Dziennik Anny Kahan, dzięki sporej grupie zaangażowanych osób, został przetłumaczony na język polski, opatrzony komentarzem i objaśnieniami i trafił na księgarskie półki. Do dziś pozostaje jedną z najciekawszych i najsubtelniejszych lektur związanych z miastem.
